Πήρα από το χέρι τη σκιά μου, χρόνια φίλη πάντα πιστή μαζί στο δάκρυ και το γέλιο μου, και έφυγα... έφυγα μη μπορώντας, μέσα στο κενό μιας άμορφης ανθρωποθάλασσας να περιμένω, στην ουσία των πραγμάτων, τον απόηχο μιας αδειανής λέξης
Κι μια μέρα θέλω να γράψουν στο τάφο μου : έζησε στα σύνορα μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που .... είδε κάποτε σ' ένα αβέβαιο όνειρο. Τ.Λειβαδίτης ,από τη συλλογή "τα χειρόγραφά του φθινοπώρου"
Να που είναι αλήθεια εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που η ανελέητη σιωπή σφιχταγκαλιάζει τη μοναξιά έρχεται αυτή η τόση δα μικρή στιγμή και γίνεται το θάμα Να που είναι αλήθεια και μπορεί μέσα στη καρδιά του χειμώνα να καλοκαιριάσει χαρίζοντας κόκκινα φιλιά στον έρωτα Να που είναι αλήθεια και το κλείσιμο ενός κύκλου είναι η αρχή του νέου με τις δικές του φουρτούνες και μπουνάτσες