Βρέχει...βρέχει...βρέχει... Ο χειμώνας που ήρθε ξέχασε να φύγει Παράξενες μέρες Χρώματα μουντά που τα γκρίζα σύννεφα βολτάροντας στον ουρανό με πείσμα τ' απλώνουν Και το κλάμα των δέντρων βουβό , πόνος ψυχής, μπουμπούκιασαν μα μια χαραμάδα ψάχνουν μια χαραμάδα τα άνθη τους ν'ανοίξουν μια χαραμάδα τον έρωτα ν'ανθίσουν