Η μοναξιά γίνεται χάρισμα

Προσμένοντας και ανυπομονώντας την επιστροφή        
στο παράδεισο της καρδιάς σου
το "έζησαν αυτοί καλά
και εμείς καλύτερα"
πέρασε στα ψηλά γράμματα
ενός συμβολαίου που ποτέ δεν διάβασα.
Μου είχαν πει ότι έρχεται κάποια στιγμή που το παραμύθι φτάνει στο τέλος του.
Όχι,δεν ήθελα να το πιστέψω.
Ο ήρωας του παραμυθιού λένε φθείρεται ,γερνά και στο τέλος πεθαίνει.
Ο μύθος ξεθωριάζει ,το ταξίδι τελειώνει,οι εικόνες παύουν να εναλλάσσονται και το όνειρο χάνεται.
Απλά αφήνει μια γλυκιά αίσθηση πικραμύγδαλο στα χείλη,
οι αναμνήσεις από τη διήγηση άρωμα που πλανάται για καιρό ,
χαράζοντας ένα κρυφό χαμόγελο στην αναπόληση.
Όσο κι αν το θες,όσο κι αν προσπαθείς να συνεχίσεις βρίσκοντας νέα βλαστάρια να φυτέψεις στο περιβόλι του παραδείσου,το παραμύθι τελείωσε.
Η σιωπή κυριαρχεί ,η σκέψη βουλιάζει,η μοναξιά γίνεται χάρισμα και η καρδιά...γερνά.