Soneto XCV Πάμπλο Νερούδα

Ποιοι αγαπήθηκαν όπως εμείς οι δυο;Ας γυρέψουμε
της καμένης καρδιάς την πανάρχαιη στάχτη 
κι ένα προς ένα ας πέσουν μέσα εκεί τα φιλιά μας 
ώσπου το ερημωμένο ν' αναστηθεί λουλούδι.


Την αγάπη ας λατρέψουμε που ΄δωσε τον καρπό της 
και στη γη έχει κατέβει με εικόνα και εξουσία:
το φως είμαστε οι δυο που συνεχίζει
το ντελικάτο μα άθραυστο του στάχυ.


Στην αγάπη που τόσος κρύος έθαψε χρόνος,
τόση άνοιξη και χιόνι,φθινόπωρο και λήθη,
το φως ας πλησιάσουμε κάποιου καινούριου μήλου,


της φρεσκάδας που άνοιξαν κάποιες πληγές καινούριες 
σαν την παλιά αγάπη που σιωπηλή βαδίζει
σε μια αιωνιότητα ταφιασμένων στομάτων.