Πολλά παράθυρα κανένας καθρέφτης

Πέρασες ασημοστόλιστη μόνο για μια στιγμή , χαμογέλασες , και χάθηκες πάλι ανάμεσα στα μελαγχολικά σύννεφα, σκορπίζοντας τη μαύρη νύχτα στη μοναξιά της έρημης πόλης.

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις Θέλω τη βοήθεια σου, κι όχι ν'αποφασίζεις για μένα Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλεις      τον εαυτό σου σε μένα Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις Θέλω να ξέρεις...πως σήμερα μπορείς        να βασίζεσαι πάνω μου... Χωρίς όρους.                      " Ιστορίες να σκεφτείς " Χόρχε Μπουκάι 

Ακούω ανθρώπους που δεν μιλούν ζωγραφίζοντας στις άψυχες μέρες λευκά περιστέρια στις θάλασσες που αρμενίζουν τα ματιά μου.

Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια Κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά Δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια και έγινε η ζωή τόσο βαριά Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσω τα χέρια μακριά από τη φτώχεια μακριά απ΄τη μιζέρια θα πάρω την στράτα και εγώ τη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει Πού να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσω τα χέρια μακρυά από τη φτώχεια μακρυά απ΄τη μιζέρια θα πάρω την στράτα και εγώ τη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει

                                                                                           Μια φορά κι έναν καιρό, μάλωσαν δύο αδέλφια που ζούσαν σε γειτονικές φάρμες.Ήταν το πρώτο σοβαρό ρήγμα στη σχέση τους. Για 40 χρόνια, εργάζονταν μαζί ως γεωργοί, μοιράζονταν χωρίς κανένα πρόβλημα τα γεωργικά μηχανήματα, και συνεργάζονταν αρμονικά για την εμπορία των προϊόντων τους. Όμως, η μακρά συνεργασία τους διεκόπη απότομα. Η διένεξη ξεκίνησε από μια μικρή παρεξήγηση, εξελίχθηκε σε μια σημαντική διαφορά, και τελικά κατέληξε σε ανταλλαγή πικρών κουβεντών. Ένα πρωί κάποιος χτύπησε την πόρτα του μεγαλύτερου αδελφού. Εκείνος άνοιξε και αντίκρισε έναν άνθρωπο με την εργαλειοθήκη ενός ξυλουργού. «Ψάχνω για δουλειά λίγων ημερών» είπε. »Ίσως έχετε ανάγκη για κάποιες μικροεργασίες και θα μπορούσα να σας φανώ χρήσιμος». «Πράγματι» αναφώνησε ο μεγαλύτερος αδελφός. »Έχω μια δουλειά για σένα. Κοίταξε σε εκείνο τον κολπίσκο στο απέναντι αγρόκτημα. Αυτός είναι ο γείτονάς μου. Στην πραγματικότητ

Ο Χόρχε δεν μου έλεγε ιστορίες σ'όλες τις επισκέψεις, όμως , για κάποιο λόγο , θυμάμαι σαν τώρα όλες όσες μου αφηγήθηκε ον ενάμιση χρόνο που έκανα θεραπεία μαζί του.Ίσως είχε δίκιο όταν έλεγε ότι αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος να συγκρατήσεις στη μνήμη σου γνώσεις.   Θυμάμαι τη μέρα που του είπα ότι ένιωθα πολύ εξαρτημένος, πόσο με ενοχλούσε αυτό και πως, ταυτοχρόνως , δεν μπορούσα να στερηθώ όσα έπαιρνα από εκείνον σε κάθε μου επίσκεψη.Είχα την αίσθηση ότι ο θαυμασμός και η αγάπη που ένιωθα για το Χόρχε μ'έκαναν να εξαρτώμαι υπερβολικά από το βλέμμα του και μ'έδεναν πολύ στη θεραπεία του. Πεινάς για να μάθεις, πεινάς για να μεγαλώσεις. πεινάς για να γνωρίσεις, πεινάς για να πετάξεις... Μπορεί σήμερα εγώ να είμαι το βυζί που σου δίνει γάλα, που καταλαγιάζει την πείνα σου... Είναι καταπληκτικό  που σήμερα αναζητάς αυτό το βυζί. Μην ξεχνάς , όμως : δεν είναι το βυζί που σε τρέφει. Είναι το γάλα !                     "ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤ