Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Και ο δρόμος...; απέμεινε μόνος.

Το δάκρυ κύλησε,
διάφανη σταγόνα
στην απεραντοσύνη 
της ζωής.


Το γιασεμί μαράθηκε
στης μοναξιάς 
τη γλάστρα. 


Η μέρα ταξίδεψε.

Οι φανοστάτες 
άναψαν στις γωνιές
του δρόμου.

Βουβές σκιές
προσπέρασαν 
στο μαύρο της νύχτας
χάθηκαν 

Και ο δρόμος...;
απέμεινε
μόνος.
photo by Georgia






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άνεμε, ξέρεις...   Είναι η καρδιά μου...
Προσπαθήστε, συνάνθρωποι, να τους καταλάβετε τους χιονάνθρωπους. Μας μισούνε, γιατί ξέρουνε πως σαν έβγει ο ήλιος ό,τι είναι φτιαγμένο με χιόνι θα λιώσει! Αγγουλές Φ.
Εξήντα χρόνια... Ανηφοριά...   Ισάδα πουθενά...