Μια μέρα επέστρεφε κρατώντας κάμποσα πουλιά.Στην άκρη του δρόμου είδε ένα φίδι.Ήταν ένα όμορφο,πολύχρωμο φίδι,το σώμα του κάλυπταν πανέμορφα χρώματα και τα μάτια του τον κοίταγαν φιλικά.Ο κυνηγός σταμάτησε για λίγο και το παρατηρούσε.Σκέφτηκε ότι μπορεί να ήταν πεινασμένο, του πέταξε ένα από τα πουλιά και συνέχισε το δρόμο του.
Την επόμενη βδομάδα πέρασε από το ίδιο μέρος κρατώντας μερικά κουνέλια που είχε σκοτώσει και ξαναείδε το φίδι.Ήταν ακόμα πολύ όμορφο και φιλικό,αλλά είχε κάπως μεγαλώσει.Του πέταξε ένα κουνέλι του φώναξε "γεια" και συνέχισε το δρόμο του.Λίγο καιρό αργότερα,ο κυνηγός ξανασυνάντησε το φίδι.Είχε μεγαλώσει πολύ,αλλά φαινόταν ακόμα φιλικό μα και πεινασμένο.Ο κυνηγός κρατούσε αυτή τη φορά μερικές γαλοπούλες,σταμάτησε και έδωσε μια απ'αυτές στο φίδι.Μετά από καιρό,γυρνώντας σπίτι του,ο κυνηγός είχε στην πλάτη του δυο ελάφια.Το φίδι είχε γίνει ακόμα μεγαλύτερο και έμοιαζε τόσο πεινασμένο που ο κυνηγός το λυπήθηκε και του έδωσε ένα ολόκληρο ελάφι.
Όταν έφθασε στο σπίτι του,έμαθε ότι θα είχαν μεγάλη γιορτή στο χωριό.Το βράδυ συγκεντρωμένοι όλοι γύρω από τη φωτιά χόρευαν και τραγουδούσαν.Ακόμα και το φίδι είχε έρθει και άρχισε και αυτό να γυρνάει γύρω από τη φωτιά.Το σώμα του είχε πολλά και όμορφα χρώματα.Έδειχνε να είναι φιλικό,αλλά ήταν ακόμα πεινασμένο.Οι άνθρωποι άρχισαν να φοβούνται.Είπαν στους νέους να φέρουν τα τόξα τους και να του ρίξουν.Το φίδι πληγώθηκε.Χτυπούσε με τη ουρά του προς όλες τις κατευθύνσεις σκοτώνοντας πολλούς Ινδιάνους.
Λένε πως αυτό το φίδι έμοιαζε στους λευκούς.
ΛΑΡΣ ΠΕΡΣΟΝ "ΑΚΟΥ,ΛΕΥΚΕ"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου