Σήμερα Ντρέπομαι

Σήμερα ντρέπομαι. Ναι, ντρέπομαι
Να γιορτάσω το ΌΧΙ
Του Ελληνικού λαού
Απέναντι στο κατακτητή
Του 1940

Σήμερα ντρέπομαι

Να τιμήσω τους ανθρώπους
Που έδωσαν τη ζωή τους
Για μένα ,για σένα , για όλους μας
Για να ανασαίνουμε ελεύθερα
Για να είμαστε κυρίαρχοι
Του εαυτού μας
Και της χώρας μας

Σήμερα Ντρέπομαι

Γιατί με τα τόσα ΝΑΙ
Των τελευταίων χρόνων
Στις απαιτήσεις τις Τρόικα
ΕΚΤ , Ευρωπαϊκής Ένωσης
Και την παράδοση μας
Άνευ όρων
Έμμεσα και άμεσα
Από το σημερινό
Ελληνικό λαό
Από ένα λαό του καφέ
Και του χαλαρά
Μου είναι δύσκολο
Να πω Χρόνια πολλά
Και να αναφέρομαι
Στους αγώνες τους

Με τιμή και καμάρι
Τους θυμάμαι

Αλλά σήμερα Ντρέπομαι

Ντρέπομαι τον παππού μου
Που πολέμησε στα Αλβανικά βουνά
Ντρέπομαι που έσκυψα,
Έμμεσα στο σήμερα ,το κεφάλι
Ενώ εκείνος έπεσε νεκρός
Στημένος στο τοίχο
Από τις σφαίρες του κατακτητή

Σήμερα Ντρέπομαι

Μεσ' τους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε
ν' αντικρίσουνε,
τα παιδιά τους π' ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν
να νικήσουνε.

Μα για 'κείνους που 'χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει,
ας χαιρόμαστε,
και ποτέ καμιά ας μη κλάψει,
κάθε πόνο της ας κάψει,
κι ας ευχόμαστε:

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να 'ρθετε ξανά.

Λέω σ' όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε
και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα,
δεν ταιριάζουνε.

Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου
και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ασκούμε
σαν Σουλιώτισσες.