Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα μοκασίνια μου-Ντιουκ Ρέντμπερντ


Τα μοκασίνια μου δεν έχουν περιπλανηθεί
ανάμεσα στα δέντρα του δάσους.

Τα μοκασίνια μου δεν έξυσαν ποτέ
τις φτέρες και τους θάμνους με τα βατόμουρα.

Ο σάκος μου για τα χόρτα δε γέμισε ποτέ
με ρίζες και γλυκά βότανα.


Τα χέρια μου δεν χάιδεψαν ποτέ
πιτσιλωτά ελάφια.

Τα μάτια μου δεν είδαν ποτέ
της βόρειας χώρας το χρυσαφένιο ουράνιο τόξο.

Τα μαλλιά μου δεν στολίστηκαν ποτέ
με τ'αετού τα φτερά.

Κι όμως
τα όνειρα μου είναι όνειρα για όλα αυτά.

Η καρδιά μου έγιν'ένα μ' όλα αυτά,
οι ευωδιές τους αγκαλιάζουν την ψυχή μου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άνεμε, ξέρεις...   Είναι η καρδιά μου...
Προσπαθήστε, συνάνθρωποι, να τους καταλάβετε τους χιονάνθρωπους. Μας μισούνε, γιατί ξέρουνε πως σαν έβγει ο ήλιος ό,τι είναι φτιαγμένο με χιόνι θα λιώσει! Αγγουλές Φ.
Εξήντα χρόνια... Ανηφοριά...   Ισάδα πουθενά...