Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επιλογικό -Γιάννης Ρίτσος



11 Νοέμβρη 1990 (22 χρόνια από το θάνατο του)



Να με θυμάστε-είπε.Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα
χωρίς ψωμί ,χωρίς νερό , πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,
για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα.

Την ομορφιά
Ποτές μου δεν πρόδωσα.Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια.
Μερτικό εγώ δεν κράτησα.Πάμπωχος.Μ'ένα κρινάκι του αγρού
τις πιο άγρις νύχτες μας φώτισα.Να με θυμάστε.

Και συγχωράτε μου αυτή την τελευταία μου θλίψη.

Θα ΄θελα
ακόμη μια φορά με το λεπτό δρεπάνι του φεγγαριού να θερίσω
ένα ώριμο στάχυ.Να σταθώ στο κατώφλι , να κοιτάω ,'
και να μασώ σπυρί σπυρί το στάρι με τα μπροστινά μου δόντια
θαυμάζοντας κι ευλογώντας τούτον τον κόσμο που αφήνω,
θαυμάζοντας κι Εκείνον που ανεβαίνει το λόφο στο
πάγχρυσο λιόγερμα.Δέστε :
Στο αριστερό μανίκι του έχει ένα πορφυρό τετράγωνο
μπάλωμα.
Αυτό δεν διακρίνεται πολύ καθαρά.Κι ήθελα αυτό προπάντων να
σας δείξω.

Κι ίσως γι'αυτό προπάντως θ'άξιξε να με θυμάστε


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άνεμε, ξέρεις...   Είναι η καρδιά μου...
Προσπαθήστε, συνάνθρωποι, να τους καταλάβετε τους χιονάνθρωπους. Μας μισούνε, γιατί ξέρουνε πως σαν έβγει ο ήλιος ό,τι είναι φτιαγμένο με χιόνι θα λιώσει! Αγγουλές Φ.
Εξήντα χρόνια... Ανηφοριά...   Ισάδα πουθενά...