Χαμένοι μέσα σε μια κοινωνία
που κατακρεουργήσαμε ,εμείς οι ίδιοι,
με δίκοπα μαχαίρια και την πετάξαμε
στο καλάθι με τα αποφάγια
βορά στο στόμα θηρίων.
Συχρόνως καλωσορίσαμε εγκάρδια τα δεσμά
μιας εικονικής πραγματικότητας
του τρα λα λα και του "ωχαδερφισμού"
λέγοντας πως δεν γίνεται αλλιώς
από φόβο μήπως και μας ζητηθούν ευθύνες
για το αύριο που δανειστήκαμε
διατυμπανίζοντας τη ρηχότητα του "τι σε νοιάζει γι'αύριο,
ζήσε απλά το σήμερα".
Και έτσι κρυφτήκαμε
πίσω από το προσωπείο
του κυρίου και της κυρίας
χαμογελώντας
και φωνάζοντας ότι τάχα είμαστε
λεύτεροι
σε ένα κόσμο που φυλακίσαμε,
εις γνώση μας ,
τα όνειρα και τις ελπίδες.
Γεωργία
...το φοβερό στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν ακούγεται ανθρώπινη φωνή
ΑπάντησηΔιαγραφή