Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα όνειρα κάηκαν Στη πυρά της αδυσώπητης μέρας





Πολλά τα παράθυρα
Ωχροκίτρινα τα φώτα
Σε μια διαδρομή χωρίς τέρμα 
Η ψυχή  κλειδωμένη
Πίσω από το καθρέφτη
Στέρφες οι νύχτες 
Ένα μικρό παιδί κλαίει
Στο αποξηραμένο ποτάμι 
της μοναξιάς
Τα όνειρα κάηκαν 
Στη πυρά της αδυσώπητης μέρας



































Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άνεμε, ξέρεις...   Είναι η καρδιά μου...
Προσπαθήστε, συνάνθρωποι, να τους καταλάβετε τους χιονάνθρωπους. Μας μισούνε, γιατί ξέρουνε πως σαν έβγει ο ήλιος ό,τι είναι φτιαγμένο με χιόνι θα λιώσει! Αγγουλές Φ.
Εξήντα χρόνια... Ανηφοριά...   Ισάδα πουθενά...