επιστροφής τους στη ζεστή μυθική χώρα του 'Έλα Κάτσε".
Στην ονειρεμένη χώρα του 'Έλα Εδώ" η κυρία Στρουμπουλή
ήταν έγκυος, περίμενε ,ύστερα από χρόνια
προσπαθειών , το πρώτο της παιδί ,τα πρώτα της παιδιά μια και
μέσα στη μεγάλη της κοιλιά στριφογύριζαν δυο καρδούλες.
Βγήκε στην αυλή για να χαζέψει τους πελαργούς που
περνούσαν ,τους είχε δει από το ζαχαρένιο παράθυρο
άσπροι άσπροι σαν βαμβάκι με τον μακρύ λαιμό τους
και τις κόκκινες μύτες τους.
Καθαρός ο ουρανός ,μόνο λίγα συννεφάκια εδώ και εκεί
μικρά και αφράτα ,που ταξίδευαν κι αυτά παρέα με τους
πελαργούς ,ένα πουπουλένιο πάπλωμα που πετάει
Χαμογέλασε...
θυμήθηκε την ιστορία που άκουσε μικρή αλλά
και που ακόμη στα παιδιά ,περίπου ,τα ίδια λένε ..."τα μωρά
τα φέρνει ο πελαργός" .
Χάιδεψε τρυφερά τη κοιλιά της ,τα παιδιά της δηλαδή ,αναρίγησε ,
της φαινόταν ακόμη απίστευτο ότι μετά τόσα χρόνια
θα έφερνε στο κόσμο δυο ψυχούλες.
Πέρασαν οι πελαργοί...χάθηκαν στον ορίζοντα .Η κυρία Στρουμπουλή με το
χαμόγελο ακόμη ζωγραφισμένο στα χείλη της μπήκε στο μικρό καραμελένιο
σπίτι της.
Ο ήλιος έγειρε προς τη δύση του.Ένα πορτοκαλοκόκκινο χρώμα απλώθηκε
πάνω από ονειρεμένη χώρα του " Έλα Εδώ " .
Τα λουλούδια στο κήπο άρχισαν να χασμουριούνται και να απλώνουν
σεντόνι τα φύλλα τους πάνω στο δροσερό ασπρόχωμα με τη λίγη γεύση
κόκκινου.
Ένα πουλάκι ,πάνω στο δέντρο, κελαηδούσε. Τελευταία τιτιβίσματα του τραγουδιού
"χαιρετισμός στον ήλιος"πριν κουρνιάσει στη ζεστή χορταρένια φωλιά του.
Ο σκύλος ,Αρτέμης το όνομα του , αφού στριφογύρισε πολλές φορές, προσπαθώντας
να πιάσει την ουρά του , έκατσε εξαντλημένος πάνω στην πολύχρωμη κουρελού του.
Η Τιτίκα ,η χαδιάρα γάτα , ατρόμητη πήγε κοντά στον Αρτέμη σηκώνοντας τη ράχη της
έτοιμη για καβγά.Νιαούρισε δυο τρεις φορές αλλά βλέποντας τον Αρτέμη να μην της
δίνει σημασία στρογγυλοκάθισε στο ροζ καλαθάκι της και άρχισε να περιποιείται,
ένα γνήσιο θηλυκό ,το τρίχωμα της γουργουρίζοντας ικανοποιημένη.
Ο ήλιος πλέον είχε δώσει τη θέση του στην χρυσοστόλιστη ,χαμογελαστή
σελήνη που ήρθε παρέα με τα τρεμοπαιχνιδιάρικα αστέρια σκορπώντας
ηρεμία και γαλήνη με τη σαγηνευτική μελωδία τους.
Χρατς...
Χρουτς... Χρατς...
ένας παράξενος θόρυβος ,ένα χαρχάλεμα ,ακούστηκε έξω από την αυλή.
Ο Αρτέμης πρώτος σήκωσε τα τριγωνικά αυτιά του για να ακούσει καλύτερα κοιτώντας,
γρυλίζοντας , την πόρτα...το ύφος του; "φοβάμαι και φοβέριζα"
Η Τιτίκα ,έτοιμη πάντα για καβγά,τι σου είναι αυτή η γάτα ,σήκωσε τη ράχη της αλλά γύρισε από την άλλη ,απαξιώνοντας τα πάντα γύρω της ,
και βολεύτηκε καλύτερα μέσα στο ροζ καλάθι της συνεχίζοντας το όνειρο
της βασίλισσας του κόσμου.
Η κυρία Στρουμπουλή άφησε το βιβλίο που διάβαζε
και σηκώθηκε από την αγαπημένη ζαχαρούχα πολυθρόνα της ,
κοίταξε από το παράθυρο τη λουλουδένια αυλή,όσο μπορούσε να δει από ένα
μικρό παράθυρο, μήπως και καταλάβει
από που έρχεται αυτό το χαρχάλεμα,τι μπορούσε να είχε συμβεί άραγε ;
και με την απορία ,του τι μπορούσε να γίνεται έξω μια και συνεχιζόταν το χρατς...χρουτς...,
φόρεσε τη χρυσανθένια ρόμπα της και βγήκε.
Στη μέση της αυλής δυο μικροί κάτασπροι πελαργοί στεκότανε όρθιοι
κρατώντας, με το μεγάλο τους ράμφος, ο ένας ένα μπλε δισάκι που στην
άκρη του προεξήρχα δυο ζωηρά παιχνιδιάρικα μικρά ποδαράκια και ο άλλος
ένα ροζ δισάκι που κι από εκεί δυο μικρά ποδαράκια προσπαθούσαν
να παίξουν το παιχνίδι της ζωής
Ο πελαργός με το ροζ δισάκι έκανε λίγο πίσω και μπροστά πέρασε
ο πελαργός με το μπλε δισάκι
Έσκυψε και απέθεσε το δισάκι πάνω στο κεφαλόσκαλο
Σε λίγα τριανταφυλλένια λεπτά
ξεπετάχτηκε από μέσα ένα τόσο δα μικρό ανθρωπάκι ,ένας πριγκιπόπουλο
σγουρομάλλικο και ξανθό ,που κουνούσε
τα χεράκια του και τα ποδαράκια του χαμογελώντας κλαίγοντας.
Υποκλίθηκε ,ο πελαργός ,στον μικρό πρίγκιπα και άνοιξε τα φτερά του ανηφορίζοντας προς τον έναστρο ουρανό .Τον ακολούθησε ο δεύτερος πελαργός κρατώντας, όμως ,το ροζ δισάκι στο ράμφος ,έπρεπε να το μεταφέρει στην παραδεισένια κοιλάδα των αμάραντων λουλουδιών.
Η κυρία Στρουμπουλή έσκυψε ,πήρε το μικρό ξανθοσγουρομάλλικο πρίγκιπα στην αγκαλιά της.
Κοίταξε ψηλά,πικρόγλυκα τα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια της.
Αποχαιρέτησε τους πελαργούς.
Η μισή καρδιά της ταξίδευε μαζί με το ροζ δισάκι ,μαζί με τη μικρή πριγκίπισσα της παραδεισένιας κοιλάδας των αμάραντων λουλουδιών.
Μπήκε στο καραμελένιο σπίτι της.
Η ώρα ήταν 11:15 το βράδυ
Το ημερολόγιο στο τοίχο έγραφε Τετάρτη 4 Οκτώβρη 2000
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου