Ο ΝΩΝΤΑΣ Ο ΣΠΟΡΙΔΗΣ (Μοναξιά)-Θ.Ιωαννίδης

Άντε από εκεί , που υπάρχει μοναξιά.
Αυτά 'ναι σαχλαμάρες.
Αν δηλαδή εσύ δεν είσαι ωραίος ,κοινωνικός,
να ρίχνεις το λογάκι σου
και να κερδίζεις τον άλλον,
τι σου φταίνε οι μεγαλουπόλεις , το άγχος
και η φιλοτομαριστική εποχή μας;
Το ξερό σου το κεφάλι φταίει
και η μαγκουφιά σου.
Αυτά σκεφτόταν ο Νώντας ο Σπορίδης
και χαμογελούσε ειρωνικά.
Να, παράδειγμα να πούμε ο ίδιος.
Νέος, μοντέρνος, γοητευτικός,
ενημερωμένος για όλους και για όλα
και από γνωστούς και φίλους άλλο τίποτα.
Μ'ένα ποτήρι γνήσιο γαλλικό κονιάκ στο χέρι,
ήταν το επίκεντρο της συντροφιάς σήμερα,
σ'αυτό τ'αρχοντικό σαλόνι της Φιλοθέης.
Και να, θαυμασμούς η οικοδέσποινα :
"Τι σωστά που τα λέτε, κύριε Σπορίδη μας!"
Και να, γλαρώματα και σπόντες η κόρη :
"Αχ, κύριε Νώντα μου , είστε ένας εσείς!..."
Και να κοντεύουνε να πάθουνε χλαπάτσα
απ'τη ζήλια τους οι υπόλοιποι σερνικοί της παρέας.
Άσε , που η ξανθιά απέναντι στο καναπέ
τον ρουφούσε με τα μάτια.
Να, έτσι να'κανε , την είχε στο τσεπάκι.
Άντε από κει , μοναξιές σου λένε
και πράσινα άλογα.
Αυτός ο Νώντας ο...
Τον ξύπνησε ένα σκούντημα στον ώμο.
Σκυμμένο το γκαρσόνι από πάνω του
του 'πε ευγενικά :
"Άντε παππού , κλείνουμε , είναι αργά".