Απορώ και γράφω,συζητάω τα ίδια και τα ίδια προσπαθώντας να καταλάβω

Πολλοί χαρακτηρίζουν τη ζωή άδικη

Μα τι τους φταίει η καημένη (που δεν είναι καθόλου καημένη) ζωούλα ;

Οι επιλογές μας δεν είναι αυτές που τα έφεραν τα πράγματα είτε έτσι είτε αλλιώς; 

Εμείς δεν είμαστε που χαράζουμε,νοητά, επί χάρτου τις κινήσεις που θα κάνουμε;

Θα μου πεις είναι και το απρόβλεπτο 

Αλλά πάλι και το απρόβλεπτο δεν είναι κάποιες κινήσεις που κάναμε στο παρελθόν 

και έρχεται σήμερα ( το απρόβλεπτο που λέμε )να επιβεβαιώσει τις επιλογές μας αυτές;
Ας πούμε ότι έχει θαλασσοταραχή μπαίνεις στο καΐκι να πας για ψάρεμα;
Ή γίνεται σεισμός και ξέρεις ότι είσαι σε σεισμογενή περιοχή δεν έπρεπε από πριν να έχεις πάρει τα κατάλληλα μέτρα ;
Καταλαβαίνεις ,όπως λες, ότι η ζωή σου οδεύει προς την απόλυτη εξαθλίωση μέρα τη μέρα και ενώ υπάρχει άλλο μονοπάτι συνεχίσεις να βαδίζεις σε αυτό που σε εξαθλιώνει...πως τότε είναι άδικη η ζωή;
Σκέψου το

Και μια νότα δροσιάς και αισιοδοξίας μέσα από την απεραντοσύνη της θάλασσας που ταξιδεύει το νου