Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
Περνώντας οι μήνες,
βαγόνια
πάνω στις ράγες
του χρόνου
φορτωμένα
με τη σιωπή σου,
γέμισα
τη καρδιά μου
με την ανάμνηση σου
για να αντέξω
την άχρωμη μοίρα
μιας πλασματικής
ευτυχίας

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άνεμε, ξέρεις...   Είναι η καρδιά μου...
Προσπαθήστε, συνάνθρωποι, να τους καταλάβετε τους χιονάνθρωπους. Μας μισούνε, γιατί ξέρουνε πως σαν έβγει ο ήλιος ό,τι είναι φτιαγμένο με χιόνι θα λιώσει! Αγγουλές Φ.
Εξήντα χρόνια... Ανηφοριά...   Ισάδα πουθενά...